Ο καπνός είχε μείνει στον αέρα και η σκόνη δεν είχε καν ακόμη κατακάτσει από την φρικτή μετωπική έκρηξη-σύγκρουση των δύο αυτοκινήτων,  που είχαν δώσει ραντεβού μακάβριο σε αυτόν τον δρόμο του θανάτου, στον δρόμο από την Κόρινθο στην Πάτρα.

Το σούρουπο και η συννεφιά "έφτιαχναν" μια ακόμη πιο τρομακτική ατμόσφαιρα για τους πρώτους οδηγούς που σχεδόν αμέσως έφθασαν και έμειναν άφωνοι στον κρανίου αυτόν τόπο.

Η στιγμιαία βουβαμάρα τρόμου, που είχε πέσει ανάμεσα στους συγκλονισμένους θεατές του δράματος που διαδραματιζόταν, έσπασε από το επίμονο δυνατό κουδούνισμα ενός κατάχαμα πεσμένου μικρού κινητού τηλεφώνου που ασταμάτητα καλούσε κάποιον από τους ήδη μέσα στα αίματα νεκρούς άτυχους νεαρούς, σχεδόν παιδιά, οδηγούς των κομματιασμένων οχημάτων.

Ένας μεσήλικας ασπρομάλλης με τρεμάμενα βήματα πλησίασε προς το μέρος, εκεί πλάι στα συντρίμμια που το γεμάτο αγωνία μονότονο κάλεσμα πρόδιδε , την θέση του μικρού "κινητού".

Έσκυψε και το σήκωσε από την ματωμένη άσφαλτο και τα θολά από τα δάκρια μάτια του είδαν στην φωτισμένη οθόνη:  Μαμά-Μπαμπάς.

Οι λυγμοί τον έπνιξαν, η αναπνοή του κόπηκε, ο πόνος των γονιών που απεγνωσμένα περίμεναν το ¨βλαστάρι¨ τους, το μωρό τους να απαντήσει, έσφιξε την καρδιά του.

Δεν άντεχε άλλο να το ακούει, ο ήχος σαν στριγκλιά πια τρυπούσε την ψυχή του. Πάτησε το Off και το έκλεισε !!

Ήταν και αυτός γονιός !!!

ΙΑΒΕΡΗΣ