Ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό, τόσο λόγω του προσιτού χαρακτήρα του όσο και λόγω του ταλέντου που αποδεδειγμένα διαθέτει, έχοντας ερμηνεύσει με επιτυχία πολλούς και διαφορετικούς ρόλους σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο, ο Θοδωρής Αθερίδης είναι ένας από τους πιο αγαπητούς Έλληνες ηθοποιούς.
Ο δημοφιλής ηθοποιός μας αφιέρωσε με προθυμία τον χρόνο του, για μια συζήτηση σχετικά με την Οδική Ασφάλεια, οπότε παρακάτω θα διαβάσετε μια συνέντευξη με μεγάλη δόση αυτοκριτικής, από έναν καλλιτέχνη που είναι μεταξύ άλλων πατέρας, αλλά και αναβάτης για περισσότερα από 35 χρόνια!
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΩΝΤΑΣ ΔΟΥΖΙΝΑΣ
Οδηγείς αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα. Φοράς ζώνη ή κράνος; Γιατί;
"Ας τα πάρουμε λίγο από την αρχή. Ανήκω σε αυτή την κατηγορία των Ελλήνων, που σε ηλικία 15 ετών άλλαξαν το ποδήλατο με μηχανάκι και από τότε, μέχρι τώρα που είμαι 51 ετών, οδηγώ κυρίως μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού, ενώ έχω και αυτοκίνητο. Τώρα, σχετικά με τα μέτρα προστασίας, φοράω και κράνος και ζώνη ασφαλείας. Όταν ταξιδεύω δεν το συζητάω καν, όμως μέσα στην πόλη υπάρχουν φορές που δεν έχω βάλει ούτε ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο, ούτε κράνος στη μοτοσικλέτα. Το λέω μετά λόγου γνώσεως καθώς είναι ντροπή αυτό, αλλά ξέρω ότι πάντα μας ξεπερνάει μια συνολική νοοτροπία, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί και στην οποία, ακόμη και να θέλεις να διαφοροποιηθείς, ξεχνιέσαι και δε διαφοροποιείσαι πάντα. Βλέπεις, το άτομο δεν είναι πιο δυνατό από την κοινωνία, αλλά η κοινωνία επιβάλλει στο άτομο τη συμπεριφορά. Θα ήθελα πολύ περισσότερο, να μην πηγαίνω ούτε για τσιγάρα χωρίς κράνος, όμως όταν κάνει ζέστη λέω "έλα, μωρέ" και μπορεί να πάω χωρίς κράνος. Κακώς, βέβαια!"
Έχεις βιώσει κάποιο ατύχημα με μοτοσικλέτα ή αυτοκίνητο;
"Ανήκω στους τυχερούς, καθώς τα ατυχήματα που είχα ήταν μόνο κατά τη διάρκεια παρκαρίσματος να χτυπήσω λίγο δεξιά ή αριστερά το αυτοκίνητο. Δεν έχω τρακάρει δηλαδή ποτέ στο δρόμο. Όταν ήμουν σε μικρή ηλικία είχα πέσει με μοτοσικλέτες τύπου Motocross κάνοντας χαζομάρες, αλλά με μικρή ταχύτητα, οπότε δεν έχω σπάσει χέρια ή πόδια. Κυρίως, νομίζω ότι αυτό που με έχει σώσει είναι πως δεν είμαι λάτρης της ταχύτητας, τόσο εντός πόλης που έτσι και αλλιώς δεν πρέπει να αναπτύσσουμε μεγάλες ταχύτητες, όσο και εκτός πόλης καθώς να αναπτύσσω μεγάλη ταχύτητα δε με εξιτάρει καθόλου. Με τη μηχανή μου επίσης, έχω πέσει δύο φορές, αλλά σχεδόν εν στάση, επειδή είναι βαριά αφού ζυγίζει σχεδόν 220 κιλά και έχει τύχει να χάσω την ισορροπία μου. Μια φορά θυμάμαι ότι είχα χάσει την ισορροπία μου με ταχύτητα μικρότερη των 5 χλμ./ώρα μπροστά σε ένα φανάρι με αποτέλεσμα να πέσω, όμως ατύχημα στο δρόμο, δεν έχω πάθει ποτέ!"
Ας περάσουμε στο κομμάτι της Οδικής Ασφάλειας... Άλλωστε η αφορμή της συνέντευξης ήταν και μια ανάρτηση που είχες κάνει στο Facebook σχετικά με τον Ιαβέρη. Πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα της Οδικής Ασφάλειας; Δίνεται η απαιτούμενη βαρύτητα στη χώρα μας;
"Όχι, δε δίνεται η απαιτούμενη βαρύτητα. Προσωπικά δε μπορώ να κάνω το μάγκα, γιατί από την πρώτη ερώτηση που μου έκανες, απάντησα πως υπάρχουν φορές που δεν έχω φορέσει κράνος, κάτι που γνωρίζω πως είναι απόλυτα λάθος. Όμως, για αυτό έλεγα ότι αν ήμουν Πρωθυπουργός θα είχα κάνει Υπουργό Συγκοινωνιών τον Ιαβέρη. Γιατί τα πρόστιμα και οι ποινές που θα έβαζε, θα ήταν τα μόνα με κάποιο νόημα. Αυτή τη στιγμή, ένα 75-80% μαζί με τις εισφορές από τα έσοδά μας, πηγαίνει ως φόροι σε ένα Κράτος το οποίο προσπαθούμε να σώσουμε αλλά δεν έχει ούτε παροχές, ούτε σύστημα Υγείας, ούτε τίποτα. Τα πρόστιμα που θα έβαζε ο Ιαβέρης για κάποιον που πέρασε με κόκκινο ή που δε φοράει κράνος θα ήταν πολύ τσουχτερά, καταστροφικά σε οικονομικό επίπεδο, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα έλυναν κατά πολύ το πρόβλημα. Όλα αυτά που έχει αναφέρει κατά καιρούς για καταναγκαστική εργασία στα νοσοκομεία, να πηγαίνεις έξω από τα χειρουργεία ώστε να καταλάβεις τι σημαίνει το παιχνίδι με το θάνατο, θα έκαναν καλό. Πιστεύω ότι η νοοτροπία του Έλληνα δεν μπορεί να αλλάξει αλλιώς, παρά μόνο με την καταστολή και με οικονομικό κίνδυνο. Δε φοράς κράνος; Πολύ ωραία, 3000 ευρώ πρόστιμο και αφαίρεση διπλώματος για 6 μήνες. Δεν ξέρω ακριβώς τι θα έκανε ο Ιαβέρης, όμως πιστεύω ότι αυτό θα συνέτιζε πάρα πολύ κόσμο. Πρόκειται για ένα ζήτημα που έχει να κάνει με τη ζωή των ανθρώπων συνολικά και όχι μόνο τη δική σου, αφού αφορά και τη ζωή των ανθρώπων που θα πάρεις στο λαιμό σου, έτσι δεν είναι; Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που συμπαρασύρονται από ένα κλίμα χαλαρότητας, αφού με θερμοκρασία 40 βαθμών Κελσίου έχει τύχει να πάω κάπου κοντά χωρίς κράνος, εντούτοις αν ήξερα πως εφόσον με σταματήσει ένας τροχονόμος θα πληρώσω 3000 ευρώ, και 50 βαθμούς να είχε θα φορούσα το κράνος. Παρόλο που δεν είναι σωστό να πιστεύεις πως η καταστολή είναι ο σωστός τρόπος, έχω την αίσθηση πως στην Ελλάδα δε γίνεται αλλιώς και το λέω εγώ, που προσπαθώ να το τηρήσω και βλέπω ότι κάποιες φορές με συμπαρασύρει μια νοοτροπία χαλάρωσης."
Ποιος είναι ο κυριότερος θεσμός που θα έπρεπε να ευαισθητοποιείται στον τομέα της Οδικής Ασφάλειας (Κράτος, Ανεξάρτητοι Φορείς, Σχολείο, Οικογένεια);
"Νομίζω πως σαφέστατα παίζει ρόλο η Παιδεία, δηλαδή το Σχολείο, αλλά τον τελικό ρόλο τον έχει το Κράτος. Είναι σαν να λέμε αν σε μια ποδοσφαιρική ομάδα τα περιμένουμε όλα από τους επιθετικούς, τους αμυντικούς ή τους μέσους... Σαφώς και περιμένουμε πολλά από όλους, όμως τον τελευταίο λόγο τον έχει ο προπονητής. Οπότε το Κράτος έχει τον τελευταίο λόγο, αλλά και αυτό πρέπει να δράσει σωστά. Αυτό που βλέπουμε συχνά είναι το Κράτος να ξεκινάει με κάποια πρόστιμα, για 15 ημέρες να είναι όλα μια χαρά και μετά, η κατάσταση να αρχίζει να χαλαρώνει. Επίσης, οι σχέσεις του κοινωνικού ιστού είναι διαβρωμένες, καθώς αν για παράδειγμα σε σταματήσει ένας τροχονόμος και βγείτε γνωστοί, μπορεί να γλιτώσεις την κλήση, κάτι που είναι λάθος. Πάντως θα ήταν χρήσιμο σιγά σιγά να πληρώνουν αρκετοί το πρόστιμο για τις παραβάσεις τους και αφού θα έχει προκύψει ικανός αριθμός ανθρώπων που πλήρωσαν ένα πρόστιμο και κατάλαβαν το λάθος τους, τότε θεωρώ πως θα άρχιζε να αλλάζει η Οδική συμπεριφορά. Σαφέστατα λοιπόν το Κράτος έχει τον τελευταίο λόγο, αφού και το ζήτημα της Παιδείας άλλωστε, πάλι από το Κράτος ξεκινά."
Η οικογένεια, ως το πρώτο κύτταρο της κοινωνίας, δεν είναι σημαντική;
"Είναι ιδιαίτερα σημαντική, αφού η Παιδεία μας ξεκινά από εκεί. Έχω όμως την αίσθηση πως η οικογένεια δεν κάνει κακή δουλειά. Δε νομίζω πως υπάρχει πατέρας που δε φοράει ζώνη στα παιδιά του. Όμως αυτό δε νομίζω ότι φτάνει, καθώς το πλαίσιο πρέπει να είναι αυστηρό από παντού."
Τι γνώμη έχεις για τον Έλληνα οδηγό; Σχετίζεται η ποιότητα του Έλληνα ως οδηγού με την ποιότητα και παιδεία του ως άτομο;
"Οι Έλληνες δε μου φαίνονται καλοί οδηγοί, όμως δε νομίζω πως είναι και οι χειρότεροι. Θα πω όμως κάτι άλλο, ότι όταν οδηγούμε ένα όχημα, είμαστε ένα με αυτό πια και όχι ξεχωριστές οντότητες, δηλαδή δεν είμαστε εμείς ΚΑΙ το όχημα. Άρα η δύναμη που μας προσφέρεται αφορά στη διαχείριση. Η νοοτροπία και η διαχείριση της οδήγησης από τους Έλληνες είναι άνιση, κυκλοθυμική, Μεσογειακή. Μπορεί ο ίδιος οδηγός σε άλλες συνθήκες να είναι εξαιρετικός και σε άλλες, να είναι δημόσιος κίνδυνος. Αισθάνομαι μια διπολικότητα, η οποία δε γνωρίζω πού οφείλεται. Αυτό σας το λέω και με βάση τον εαυτό μου, αφού με έχω δει να οδηγώ έτσι και αλλιώς. Κατά τη διάρκεια της οδήγησης θεωρώ πως θα έπρεπε ανεξάρτητα από την ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, να αλλάζουμε και να αποκτούμε μόνο την ιδιότητα του οδηγού. Έχω την αίσθηση ότι αυτό δε συμβαίνει. Δηλαδή βάζουμε ως παρονομαστή την κατάστασή μας και όχι την ιδιότητα, που πρέπει να είναι ο παρονομαστής. Μπορεί να είμαι στενοχωρημένος, χαρούμενος ή εκνευρισμένος, όμως κατά τη διάρκεια της οδήγησης δεν πρέπει να είμαι τίποτε από όλα αυτά, αλλά απλώς οδηγός. Αυτό δεν το κάνουμε, καθώς οδηγούμε ακριβώς όπως νιώθουμε. Αν νιώθουμε εκνευρισμό, θα οδηγούμε εκνευρισμένα κ.ο.κ. Η ιδιότητα πρέπει να ξεπερνά την ψυχική κατάσταση, όπως ακριβώς πρέπει να συμβαίνει και στη δουλειά μας, από την οποία βγάζουμε τα προς το ζην."
Ως πατέρας, τι συμβουλές θα έδινες στην κόρη σου όσον αφορά στην κυκλοφορία στους δρόμους;
"Ως πατέρας δε θα ήθελα ποτέ η κόρη μου να πάρει μηχανάκι, γιατί οδηγώ από 15 χρονών και ξέρω τους κινδύνους, καθώς επίσης και το ότι πρέπει να μάθεις να προσέχεις εκτός από τον εαυτό σου και τους άλλους οδηγούς. Είναι μια πολύπλοκη διαδικασία και είσαι πολύ εκτεθειμένος. Η κόρη μου οδηγεί αυτοκίνητο, φοράει πάντα ζώνη, είναι αρκετά καλή οδηγός και γενικά δεν έχω κάποια άσχημη εντύπωση. Πιστεύω πως γενικά οι γυναίκες οδηγοί μπορεί να κάνουν πολλές "χαζομάρες" κατά την οδήγηση, όπως να κλείσουν έναν δρόμο ή να δημιουργήσουν συμφόρηση, όμως σπάνια προξενούν ατυχήματα, δεν είναι αυτές που θα περάσουν κόκκινο ή θα αναπτύξουν υπερβολική ταχύτητα. Θα κάνουν λάθη διαδικασίας κυρίως στους δρόμους, οπότε ίσως προκαλέσουν μικρο-ατυχήματα, αλλά όχι σοβαρά ατυχήματα."
Θα ήσουν διατεθειμένος να πρωταγωνιστήσεις, σε μια καμπάνια οδικής ασφάλειας; Σου έχει προταθεί ποτέ κάτι τέτοιο;
"Όχι, δε μου έχει προταθεί κάτι τέτοιο. Θα ήμουν διατεθειμένος, αν και αρχικά σκέφτομαι ότι θα ήταν και λίγο ντροπή για εμένα, γιατί ως δημόσιο πρόσωπο με έχουν δει να κυκλοφορώ και χωρίς κράνος. Οπότε θα μπορούσαν να μου πουν: "Μιλάς κιόλας, κάνεις και εκστρατεία, καραγκιόζη!". Όμως αν το έκανα, νομίζω πως θα συνετιζόμουν για πάντα, οπότε θα γινόμουν απόλυτα σωστός και κατά συνέπεια, θα το ήθελα!"
Λόγω της επαγγελματικής σου ιδιότητας, είσαι πρότυπο για πολύ κόσμο. Ποια είναι η φιλική συμβουλή που θα τους έδινες σχετικά με την Οδική Ασφάλεια;
"Για να μιλήσω και ως ηθοποιός, δεν πρόκειται για μια πρόβα, αλλά για παράσταση. Δεν είναι όπως στην πρόβα που αν πεις μια ατάκα λάθος, γυρνάς λίγο πίσω και τη λες καλύτερα. Στην παράσταση, όπως είπες την ατάκα, την είπες. Έτσι και στο αυτοκίνητο, ένα λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο για τη ζωή σου και τη ζωή των άλλων, χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να το αναιρέσεις. Ένα λάθος που ακόμη και αν δεν αποβεί μοιραίο, μπορεί να σε αφήσει ανάπηρο, σακάτη, ή σε πιο ελαφριά μορφή να μπεις στο γύψο και να πηγαίνουν πίσω η δουλειά, η καθημερινότητα και εντέλει η ζωή σου. Άρα, η οδήγηση πρέπει να γίνεται χωρίς λάθη και για να γίνεται χωρίς λάθη, πρέπει να φροντίζεις να είσαι πάντα πολύ πιο κάτω από αυτές που θεωρείς, πως είναι οι δυνατότητές σου. Για παράδειγμα, δε θα μου άρεσε να μπω σε ένα αεροπλάνο που ο πιλότος πηγαίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να βρίσκεται κοντά στα όριά του και όχι με βάση τους Διεθνείς Κανόνες. Με την ίδια λογική που αξιώνω αυτό από τους πιλότους, από τους οδηγούς στα Μέσα Μεταφοράς ή από τους άλλους οδηγούς, έτσι πρέπει να αξιώνω και από τον εαυτό μου να οδηγεί στην καθημερινότητά του."
